Omdat-ie de allerbeste man in koers is op dit moment. Elk zichzelf respecterend wielerkenner wees op die laatste slotklim, de Via Santa Caterina. Die laatste nijdige helling in het kloppende centrum van Siena. Als Van der Poel daar met rivaal en lichtgewicht, springveer en koning puncheur Alaphilippe naar toe zou rijden, moesten ze nog maar zien of Matje de wereldkampioen ging kloppen. Niets was minder waar. Hij gaf er zo’n grote patat op en reed weg alsof Alaphilippe achteruit reed. Met ongekende wattages aan piekwaarde en explosieve pedaalslagen waar de honden geen brood van lusten. Alsof-ie de turbo knop aan drukte en zichzelf zo katapulteerde door de Porta di Fontebranda, de middeleeuwste stadspoort en in de Strade Bianche letterlijk de poort naar het Piazza del Campo en de poort naar eeuwige roem. De beelden van de laatste honderden meters van Het Zesde Monument, zoals de Strade Bianche inmiddels toch echt is uitgegroeid, zijn om van te smullen en zijn gaan voor altijd in de boeken. Op ongelofelijke wijze wint Mathieu van der Poel hier de vijftiende editie van La Classica del Nord più a sud d’Europa.

Maar is dat de enige reden dat hij Milaan San Remo kan winnen? Nee, want als-ie besluit om weg te rijden dan zal hij – en alleen hij – overblijven. Hij haalt piekvermogens om naar huis te schrijven. Ook na een harde koers poept Mathieu van der Poel in de diepe finale ongekende hoge piekwaarde uit. Turbo aan en weg is-ie. Zijn gratis troef die hij de hele koers als joker-kaart in zijn achterzak heeft zitten en op het moment supreme eruit jast.

Zulke extreem hoge wattages op dit soort belangrijke, beslissende momenten. Dat zie je alleen maar bij grote meneren. Bij hele grote meneren. En ook al konden we Mathieu van der Poel daar nog niet toe beschouwen, dan kunnen we het dat nu wel – na zijn prachtprestatie in de Strade Bianche.  Als hij zaterdag aanstaande in de 112^e editie er op de Poggio een patat opgeeft, zal niemand hem kunnen volgen.

En wat als het uitloopt in een massasprint. Waarom Mathieu van der Poel Milaan San Remo dan gaat winnen? Omdat-ie er iedereen op zal leggen. Zoals hij vrijdag 12 maart nog deed in de Tirreno, waar hij nog even demonstratief de armen over elkaar deed. Zo van, “ik had ook nog naar huis kunnen bellen en een appel kunnen schillen, want ik ben toch de alleenheerser”.

En, natuurlijk. Het is en blijft Milaan San Remo. “Zeven uur schudden met de fles en dan de kurk eraf”, zoals Fabian Cancellara, winnaar van San Remo in 2008, ooit zei. La Classicissima is te vergelijken met het leggen van een puzzel. Het laatste stukje laat je beter in je achterzak zitten. De koers, met 300 kilometer de langste der wielermonumenten, is makkelijk om te rijden. Maar o zo moeilijk om te winnen. Maar dan nog. Als het zaterdag aanstaande op de Via Roma zal uitlopen op een traditionele massasprint, is het ook alleen Van der Poel die de beschikking heeft over de allerbeste koers instinct. Ja, Wout van Aert heeft datzelfde gogme en reed in de Tirreno-Adriatico ook iedereen uit het wiel in een sprint. Maar toch zal hij – als we de statistieken en data er op naast leggen – het onderspit delven en van hele hoge huize moge komen om Van der Poel erop te leggen.

Ben je al overtuigd? De bookmakers wel. Voor elke euro die je inzet, krijg je 70 cent terug. Zo overduidelijk is Mathieu van der Poel favoriet. Nee, onzin. De odds die de bookies hanteren zijn relatief hoog. Wij weten het wel. Een deel van ons spaargeld is inmiddels ingezet. Als volleerde gokverslaafden lieten we dit buitenkansje niet liggen. Want met 1 staat tot 4 (bij inzet van elke euro, krijg je er vier terug) is de Nederlander van Alpecin-Fenix de favoriet. Natuurlijk, kort erachter staat Wout van Aert (4.25) en ook wereldkampioen Julian Alaphilippe staat in hun kielzog (7.00), maar daarna zien we een hele tijd niets.

Hadden we al geschreven over de trend de laatste jaren van grote meneren die de Strade Bianche winnen ook dé favoriet – en in verrassend veel gevallen ook de winnaar – van La Primavera bleek? Nog zo’n statistiek waarom wij niet zouden weten waarom Mathieu van der Poel Milaan San Remo niet zou winnen. Ga maar even na. We schrijven 2019. Julian Alaphilippe klopt Jakob Fuglsang op het Piazza del Campo en wint twee weken later in San Remo. Vorig jaar, tijdens de herstart van het wielerjaar. Wout van Aert schrijft in blakende vorm de Strade Bianche op zijn naam. En wat doet-ie een week later? Juist, in Milaan San Remo rijdt-ie iedereen aan frieten en klopt hij Alaphilippe op de meet. Maar ook al wat langer terug, in de tweede editie van de Strade Bianche, in 2008, zagen we de winnaar van de Toscaanse koers drie weken later ook met de bloemen zwaaien in San Remo. En dat was ook geen pannenkoek. Nee, Spartacus Fabian Cancellara zal zomaar eens een goed voorbeeld voor Mathieu van der Poel kunnen zijn.