Een week na het Vlaamse Openingsweekend komen de ware liefhebbers van koers heroïek echt aan hun trekken. Als in Toscaanse landschap dat er uit ziet als een ansichtkaart een helletocht plaatsvindt. Afzien in de blubber bij stromende regen of juist stofhappen tot en met als de weergoden goed gezind zijn. In rap tempo is het koersen over onverharde wegen extreem populair geworden. En het zijn die heroïsche witte grondwegen – strade bianche letterlijk vertaald – die onlosmakelijk verbonden zijn aan het monument in wording, Strade Bianche. Op Voorjaarsklassiekers.be presenteren wij de voorbeschouwing Strade Bianche 2023 met alles over het parcours, de heroïek en de bekende favorieten voor Strade Bianche 2023!

Voorbeschouwing Strade Bianche 2023

De kenmerkende gravelwegen waar de coureurs overheen denderen, de pittoreske dorpjes die de renners doorkruisen, het glooiende heuvellandschap geflankeerd met olijfbomen en cipressen. Benvenuti a Toscana! Rijden in Strade Bianche zal voor elke coureur een ware belevenis zijn. Niets voor niets dat La Classica del Nord più a sud d’Europa het beeld is geworden van de immens populaire offroads events en het gravel racen an sich. Ruim 60 kilometer aan sterrati, het continue klimmen en de meesterlijke en fameuze grande finale met aankomst op het adembenemende Piazza del Campo in het middeleeuwse Siena. Strade Bianche 2023 belooft weer een editie te worden om de duimen en vingers bij af te likken!

Wanneer is de Strade Bianche 2023?

Editie 2023 van Strade Bianche vindt plaats op zaterdag 4 maart 2023. Strade Bianche 2023 staat een week na de Omloop het Nieuwsblad 2023 en Kuurne Brussel Kuurne 2023 en twee weken voor Milan Sanremo 2023 en drie weken voor de E3 Saxo Classic 2023 op het programma.

Historie Strade Bianche 

Poggio, Muur van Geraardsbergen, Carrefour de l’Arbre, La Redoute en Madonna del Ghisallo. Vraag het aan iedereen die zot is van de koers en de namen van de vijf Monumenten volgen. Logisch, deze iconische passages zijn onlosmakelijk verbonden aan de belangrijkste koersen die de wielersport rijk is. Maar achter Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije doemt er een Zesde Monument op.

Ontstaan uit de Gran Fondo Monte Paschi Eroica – de bank Monte Paschi als hoofdsponsor, Eroica vanwege het heroïsche karakter van de koers – dat haar levenslicht zag in het najaar van 1997 en waar deelnemers alleen mogen starten op een fiets ouder dan dertig jaar inclusief bijpassende kleding uit de vervlogen jaren. Toen deze schitterende edities zo succesvol bleken, besloot de organisatie om over dezelfde witte wegen een profkoers te organiseren. Dat bleek een succes…

En in een relatief kort tijdsbestek – de eerste editie voor de prof vond plaats in 2007 – is de Strade Bianche uitgegroeid tot een van de populairste koersen van het jaar. Zowel bij de tifosi – die de koers gekscherend al hebben uitgeroepen tot Het Zesde Wielermonument – als bij de profs. Die één voor één aangeven dat de prestigieuze race over de slopende Toscaanse grindpaden een belangrijke is voor op hun palmares. En ga de lijst met winnaars maar langs. Stuk voor stuk klasbakken. Met enkele verrassingen daargelaten, zien we louter kopmannen en veelwinnaars op de erelijst.

Met Fabian Cancellara, Mister Strade Bianche, als alleenheerser met maar liefst drie zeges. De Zwitser won de tweede editie (2008), in 2012 en eveneens in 2016 bij zijn laatste editie. En kijk eens naar de laatste winnaars. Met Tadej Pogačar in 2022, Mathieu van der Poel in 2021, Wout van Aert in de zomereditie in het coronajaar 2020 en Julian Alaphilippe in 2019 heeft de organisatie de volledige Grote Vier op haar erelijst gekregen. Maar ook klassiekerspecialisten als Tiesj Benoot (2018), Michal Kwiatkowski (2017) en Zdeněk Štybar (2015) en Philippe Gilbert (2011) waren schitterende winnaars.

Vorige editie

Een enkele versnelling, gevolgd door een verbazingwekkende solo van vijftig (!) kilometer leverde Tadej Pogačar (UAE Emirates) de zege in de editie van vorig jaar. Het was zo de eerste winnaar van de Tour de France die de Toscaanse klassieker wist te winnen.

Alejandro Valverde (Movistar), die zijn carrière bekroonde, behaalde in zijn laatste wedstrijd de tweede plaats op het podium. Valverde’s bondgenoot door de laatste grindsectoren en de aanloop naar Siena, QuickStep Alpha Vinyl’s vervangende kapitein Kasper Asgreen, rolde de Piazza del Campo op als derde. “Ik deed mijn uiterste best op de Santa Maria en niemand volgde”, zei de winnaar na de wedstrijd.

Laatste tien winnaars Strade Bianche

2022:  Tadej Pogačar
2021:  Mathieu van der Poel
2020:  Wout van Aert
2019:  Julian Alaphilippe
2018:  Tiesj Benoot
2017:  Michał Kwiatkowski
2016:  Fabian Cancellara
2015:  Zdeněk Štybar
2014:  Michał Kwiatkowski
2013:  Moreno Moser

Parcours Strade Bianche 2023

Waar Parijs-Roubaix wereldberoemd is vanwege haar kasseistroken, draait het bij Strade Bianche – zoals we zeiden, letterlijk vertaald witte wegen – om de gravel sectoren. Ofwel de settore steratto. Ruim een derde van de “slechts” 180 kilometers van Strade Bianche 2023 is onverhard, verdeeld over elf stroken. Met ongeveer 3.000 hoogtemeters. Ga er dus maar aan staan. Blubber-rijden zoals in die door Tiesj Benoot gewonnen legendarische editie van 2018 of juist stofhappen in de verschroeiende hitte, zoals de zomereditie in het coronajaar 2020 gewonnen door Wout van Aert. 

‘Maar het is niet het gravel dat het zo zwaar maakt. Het zijn de klimmetjes en het totale hoogteverschil.‘ – De vorig jaar gestopte oud-prof Niki Terpstra was in 2007 de enige Nederlandse deelnemer aan de allereerste Strade Bianche.

Het mag geen verrassing zijn dat de afgelopen edities zijn gewonnen door de ware klassiekerspecialisten. Sterker, met Pogi won vorig jaar de titelverdediger van Tour de France. Klassementsrenner, klimmer of klassiekerspecialist. Het parcours van de Strade Bianche trekt ze allemaal aan. En met Pogačar, Van der Poel, Van Aert en Alaphilippe als laureaten van de afgelopen vier edities hebben we naast veelwinnaars ook vier crossers in het midden. Iets wat alles behalve verrassend is, daar je genoeg power en energie in de tank moet hebben, explosief moet zijn én de juiste skills om over de gravel te piloteren en te sturen. 

“In Vlaanderen en Roubaix zie je andere renners op het podium staan dan in Luik, in de Strade komt alles samen” – Fabian Cancellara stelt terecht dat de klassiekerspecialist die wil winnen in Toscane allround én sterk moet zijn.

Dat de winnaar van Strade Bianche 2023 een explosief eindschot in de benen moet hebben is duidelijk: ook in de editie van 2023 zal de streep liggen op de Piazza del Campo. Dit prachtige plein in hartje Siena – dat zonder meer de mooiste finishlocatie is in het peloton – is wereldbekend vanwege haar Palio, de tweejaarlijkse paardenrace die al bestaat sedert 1287 waar verschillende wijken van de stad het tegen elkaar opnemen. Maar vooral fameus en gevreesd in het peloton, want vooral de aanloop ernaartoe is niet mis. 

Op 2 kilometer van het plein ligt op de Via Esterna di Fontebranda (gemiddelde stijgingspercentage 9%) nog een flinke helling en nadat de koplopers enkele typische Italiaanse huizen passeren volgt een passage door de Middeleeuwse stadspoort en wordt het nog eenmaal afzien. 

Want onder de Porta di Fontebranda loopt het al flink omhoog, op de plavuizen van de Via Santa Caterina moet je op de afspraak zijn en is het pas echt afzien, waar enkele stroken tot wel 16% gaan. Nadat deze muur volgen nog wat nauwe straatjes waarna de meet en de eeuwige roem wacht op het Piazza del Campo.

Favorieten Strade Bianche 2023 

Het had zo’n mooie affiche kunnen worden. De beste eendaagscoureurs zouden in Strade Bianche 2023 op de afspraak zijn. De voltallige Top Vijf zou elkaar voor het eerst treffen, met het schilderachtige Toscane als droomdecor. 

Echter waar eerder Tadej Pogačar aangaf dat de combinatie van de Strade en Parijs-Nice toch te ambitieus is, gaf Wout van Aert daags voor de koers zijn forfait. Een verstoorde voorbereiding door ziekte. Hij blijft langer op hoogte, alles voor zijn absolute doelen Ronde en Roubaix.

Uiteindelijk zullen er dus ‘slechts’ drie daadwerkelijk starten. Voor Mathieu van der Piel, Tom Pidcock en Julian Alaphilippe staan de Monumenten ook een pikorde hoger dan Strade, maar de kleppers reizen stuk voor stuk af met maar één doel: het Zesde Monument op hun palmares bijschrijven! Wie kroont zich tot Vincitore della Strade Bianche 2023?

Favorieten Strade Bianche 2023 volgens Voorjaarsklassiekers.be

“Ik voelde me de voorbije dagen niet goed hier op trainingskamp op Tenerife. Niets al te erg, ik voelde me al beter na een paar dagen. Maar ik heb wel mijn training wat moeten aanpassen en kan onmogelijk op mijn best zijn in Strade Bianche. Winnen zit er momenteel niet in”, aldus de winnaar van de Strade Bianche 2020.

Van Aert vertoeft wat langer dan voorheen gepland op de Teide en kijkt zo zelf gezegd vol goede moed naar de Vlaamse voorjaarsklassiekers. We krijgen dus geen nieuwe editie van een rechtstreeks duel tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Maakt dat de laatstgenoemde nu de te kloppen man voor Strade Bianche 2023?

Als het aan Mathieu van der Poel zelf ligt, natuurlijk wel. Oh wat zal-ie na afloop van die zinderende finale op het WK veldrijden opgelucht zijn geweest. Niet op de balken, dagenlang voer voor discussie, maar pas op de oplopende laatste lijn. Met een katachtige aanzet snelde hij vanuit het wiel zijn eeuwige rivaal om vervolgens niet meer bij te worden gehaald. Het zou voor even niet meer over zijn rug gaan, maar over zijn wereldtitel. En zaterdag in Siena? MVDP komt letterlijk vanuit (de in het Syncrosfera-hotel gesimuleerde) de hoogte rechtstreeks naar de witte wegen. Kan hij zijn meesterwerk van twee jaar geleden herhalen?

Julian Alaphilippe is misschien wel de grootste belager van Poeleke. De Franse springveer wist de Strade in 2019 te winnen en leek vorig jaar ook op koers naar een nieuwe topnotering, maar viel letterlijk weg. Een jaar daarvoor, dus in de door Van der Poel gewonnen editie van 2021, was Juju er dichtbij. Op de Via Santa Catarina leek de puncheur de beste kaarten te hebben. Ware het niet dat Van der Poel er zo’n grote patat op gaf dat het leek dat Alaphilippe achteruit reed. Afijn, de rest is geschiedenis. Maar het moge duidelijk zijn. Er staat nog een rekening open. De Fransman van Soudal-Quick Step zal in zijn vuistjes hebben gelachen, toen het nieuws van de forfait van Pogi en WVA hem bereikte. Revanche in een nieuw man-tegen-man-gevecht met Mathieu van der Poel is mogelijk. Dat het met de vorm goed zit, dat zagen we zaterdag in de Faun-Ardèche Classic. Gaat het hem lukken?

Tom Pidcock zou er zelf gezegd tussen de Omloop en Luik staan. En amai, in die Omloop werd de 23-jarige Brit warempel gelijk vijfde. ‘Tricky’, zo zei Pidcock achteraf na afloop van de koers, op de vraag hoe hij de Omloop het Nieuwsblad 2023 zou omschrijven. Kon bijna niet meer trappen door de regen en kou. Of kon hij simpelweg Dylan de Locomotief niet volgen? Zaterdag liggen de kaarten anders geschud, want dan gaan we flink klimmen. En de wereldkampioen veldrijden van vorig jaar is bij uitstek een coureur die je aanwijst voor dit venijnige werk. Op, af, gravelstroken, totale chaos. Dringen en drummen. Met een explosieve punch aan het eind. Dit is een koers voor Tom Pidcock!

Tim Wellens was één van de grote meneren die afgelopen weekend op afspraak was. In de Omloop was hij een van de beste in koers en Kuurne trapte hij flink in de boter en wekte vooral indruk in ijzersterke vorm te verkeren na het aan de boom schudden op Mont Saint-Laurent. Verschoot dus een flinke cartouche, zonder dan eindelijk die vis te pakken. Kan de kopman van UAE Emirates in afwezigheid van Pogi een nieuw kabinetstukje neerleggen én de buit pakken?

Samen met Wellens was Matej Mohorič een van die andere smaakmakers van het Openingsweekend. De Sloveen toonde zowel in de Omloop als ook in de vroege finale van Kuurne over zeer sterke benen te beschikken. En net als Wellens was het twee maal sterk, maar twee maal met de lege handen achterblijven. Natuurlijk, ook voor de Dropperpost Man zijn de grootste afspraken pas begin april. Parijs-Roubaix wil-ie graag op zijn palmares bijschrijven. Een palmares waar ook al Milan Sanremo op blinkt. Hoe realistisch is de scenario dat daar de Strade Bianche 2023 bijkomt?

Dan de dark horses. Er zijn er nogal wat. Denk aan Kasper Asgreen, die hier vorig jaar ijzersterk reed en gemotiveerder dan ooit op de fiets zal zitten, doordat hij het Openingsweekend door ziekte moest missen. Of Valentin Madouas, die steengoed begon aan zijn wielerseizoen met indrukwekkende noteringen in de Ronde van Algarve. 

Een andere dark horse voor de Strade Bianche achter de grote kleppers Van der Poel, Alaphilippe, Wellens, Mohorič en Pidcock is Pello Bilbao. De 33-jarige Spanjaard van Bahrain – Victorious mistte op een haar na het podium in de UAE Tour en is zo zelfgezegd uit op revanche in Strade Bianche 2023. De steile beklimmingen en witte weten liggen Bilbao goed, dat zagen we vorig jaar toen hij vijfde werd.

Tenslotte. De zwart-gelen. Jumbo-Visma. De code van de koers is gekraakt, daar Jumbo grote rondes én in de klassiekers winnen. Het ging verder dan winnen. Ze domineerden het Openingsweekend. Zaterdag 1 en 3. Zondag met 1 en 2. Dylan van Baarle en Christophe Laporte in de Omloop. Tiesj Benoot en Nathan van Hooydonk in Kuurne.

Hoezo man over boord nu Van Aert er niet is? Er kan alsnog een droomteam worden opgesteld. Denk aan Attila Valter, die erg sterk reed in de door Jonas Vingegaard gewonnen O Gran Camiño. Zoek niet naar de Deense Tour-winnaar zaterdag, maar wel naar die leipe Hongaar. Ook Jan Tratnik trapte flink in de boter afgelopen weekend. Maar onze super dark horse is Kuurne-Brussel-Kuurne winnaar Tiesj Benoot. Zeven maanden geleden had-ie niet gekoerst. Hij twijfelde zelfs over het voortbestaan van zijn wielercarrière. Hoe anders hangt de vlaag er daags voor Het Zesde Monument bij. Waar hij zelfs tot de schaduw favorieten Strade Bianche 2023 behoort. Allee, schrijf den Tiesj maar gauw op!

Last but not least aandacht voor een 21-jarige zelfverzekerde Amerikaan. Ziet er misschien eerder uit als rockster of struikrover, maar reist met grote plannen naar Toscane af. Sterker nog, Quinn Simmons wil Strade Bianche winnen. De rossige hardrijder van Trek-Segafredo werd hier verleden jaar al knap zevende, maar kan dit jaar zomaar eens hoge ogen gaan gooien.

Sterrenverdeling favorieten Strade Bianche 2023 volgens Voorjaarsklassiekers.be:

***** Mathieu van der Poel
*** Julian Alaphilippe
*** Tim Wellens
** Matej Mohorič
* Tom Pidcock
Dark horses: Pello Bilbao, Quinn Simmons, Kasper Asgreen, Valentin Madous en Tiesj Benoot