Bomen gehuld in een zachte, melancholische gloed, terwijl de geur van gepofte kastanjes je tegemoetkomt. Dorre bladeren die zich vastzetten in je derailleur. De lange zomeravonden maken plaats voor ritten op de gravelbike in frisse omstandigheden. De herfst is begonnen. En bij herfst denk je meteen aan Il Lombardia! De koers van de Madonna del Ghisallo, de Muro di Sormano, de Civiglio en de San Fermo della Battaglia. Waar de Omloop het Nieuwsblad de start is van de Vlaamse voorjaarsklassiekers – en officieus het seizoen opent – daar markeert Il Lombardia het symbolische einde van het wielerjaar. Met de Ronde van Lombardije 2024 hopen we nog te genieten van een prachtig slotakkoord van dit schitterende wielerseizoen. Voorjaarsklassiekers.be kijkt alvast vooruit met deze voorbeschouwing Ronde van Lombardije 2024!
Voorbeschouwing Ronde van Lombardije 2024
Als het wielerseizoen bijna ten einde loopt, is het tijd voor de Ronde van Lombardije, de traditionele afsluiter. Voordat de lichten in het koerstheater uitgaan, wordt eerst nog ‘Il Lombardia’ verreden, een traditie die al meer dan een eeuw bestaat. WielerFlits duikt in de geschiedenis van deze iconische koers, ook wel de ‘Koers van de vallende bladeren’ genoemd.
Wanneer is de Ronde van Lombardije 2024?
Twee weken na de wegwedstrijd op het WK 2024 is het tijd voor il Lombardia 2024. De Ronde van Lombardije 2024 staat op zaterdag 12 oktober 2024 op het programma! Andiamo!
Historie Ronde van Lombardije
De Ronde van Lombardije zag het levenslicht op 12 november 1905, toen nog onder de naam ‘Milaan-Milaan’. Vanaf 1907 staat ze bekend als Il Lombardia, en maakt sindsdien deel uit van de vijf grote Monumenten. Alleen Luik-Bastenaken-Luik (1892) en Parijs-Roubaix (1896) zijn ouder, terwijl Milaan-San Remo (1907) en de Ronde van Vlaanderen (1913) jonger zijn. Ondanks de respectabele leeftijd van de andere Monumenten, is Il Lombardia de melancholische van het stel, dankzij het herfstseizoen waarin ze wordt verreden. In Italië noemen ze haar liefkozend ‘la corsa delle foglie morte’.
In haar beginjaren werd de wedstrijd vaak in november gehouden, maar sinds 1937 vindt ze voornamelijk in oktober plaats, wat haar tot de laatste grote krachtmeting van het jaar maakt. Natuurlijk volgen daarna nog enkele kleinere koersen, maar Il Lombardia blijft het laatste Monument.
Wat maakt een koers tot een Monument? Een rijke geschiedenis vol grote winnaars. Il Lombardia heeft die in overvloed. De eerste jaren zien we na twee Italiaanse winnaars, Giovanni Gerbi en Cesare Brambilla, al snel buitenlandse grootheden als Gustave Garrigou en François Faber op de erelijst. In het Interbellum is het vooral een Italiaanse aangelegenheid, met namen als Costante Girardengo, Gino Bartali en Alfredo Binda, die de koers elk meerdere keren wonnen. Fausto Coppi voert de lijst aan met vijf zeges, een record dat nog steeds staat. Van de huidige generatie heeft Tadej Pogačar inmiddels drie overwinningen op rij behaald.
Onder de tweevoudige winnaars vinden we Belgen als Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck, en Nederlander Jo de Roo, die in 1962 en 1963 zegevierde. Zijn overwinning in 1963 was beladen: terwijl hij met materiaalpech stond, hielpen Italiaanse fans thuisrijder Livio Trapè op de beruchte Muro di Sormano. De Roo wist echter terug te keren en won alsnog de sprint.
Ook enkele enkelvoudige winnaars uit de Lage Landen mogen niet ongenoemd blijven: Rik Van Looy, Hennie Kuiper en Bauke Mollema staan op de prestigieuze erelijst van deze klassieke koers. Voor hen is Il Lombardia geen symbool van vergankelijkheid, maar een blijvende herinnering aan hun onsterfelijkheid in de wielersport.