Paris – Roubaix. C’est la plus grande course du monde, volgens velen. De mooiste en meest heroïsche koers die er is. De voltallige redactie beaamt het. Parijs-Roubaix, dat is kasseien. Mons-en-Pévèle. Carrefour de l’Arbre. De Trouée d’Arenberg. Namen die klinken als een klok, vijfsterrenstroken waar de renners ook in 2023 weer over zullen beuken. Of het nu regent of de zon schijnt, het is afzien, vallen en opstaan. Alleen de groten der aarde prijken op de erelijst van dit Noord-Franse monument. De wind waait over de Noord-Franse vlakte, het stof dwarrelt op en de spanning is te snijden. Parijs-Roubaix, de meest mythische en tot de verbeelding sprekende wielerwedstrijd ter wereld, staat weer voor de deur. Geen flitsende beklimmingen of listige afdalingen, maar een meedogenloze strijd tegen de kasseien, de verraderlijke stroken die de boerenwegen sieren. Lekke banden, valpartijen en de constante pijn vormen het decor van deze helse tocht. Voorjaarsklassiekers.be bereidt je voor op de 122e editie, een voorbeschouwing die je doet watertanden naar de heroïek van Roubaix.
Voorbeschouwing Parijs-Roubaix 2025: Een Heldenepos op de Kasseien
Waar Milaan-San Remo de Cipressa en Poggio heeft, en de Ronde van Vlaanderen de Muur, de Oude Kwaremont en de Paterberg koestert, daar kent Parijs-Roubaix zijn eigen scherprechters. Namen die klinken als een oorlogsverklaring: het Bos van Wallers, Mons-en-Pévèle, Carrefour de l’Arbre. Alleen al het uitspreken ervan wekt een gevoel van ontzag en opwinding.
Voor sommigen is het de mooiste koers ter wereld, een ode aan de heroïek, de kasseien en de eeuwenoude landwegen die zich een weg banen door het Franse platteland. Voor anderen is het een nachtmerrie, een koers die gehaat wordt om de pijn en de voortdurende dreiging van pech. Bernard Hinault, winnaar in 1981, verwoordde het treffend: “Ik zal nooit ontkennen wat ik al eerder heb gezegd over Parijs-Roubaix. Het blijft een rotkoers”.
“Je hoeft niet zwaar zijn om Parijs-Roubaix te zijn, je moet sterk zijn” – Tom Boonen over zijn geliefde Parijs-Roubaix
Wanneer is Parijs-Roubaix 2025?
Op zondag 13 april 2025 is het weer tijd voor de Hel van het Noorden. Een dag die jij beter met rood omcirkelt in je agenda. Want net als de Ronde van Vlaanderen 2025 zijn dit dagen waar het draait om koers, koers en nog eens koers!
Historie Parijs-Roubaix
Een koers doordrenkt van historie, die teruggaat tot 1896… Parijs-Roubaix, ook wel la reine des classiques, kent een heroïsche geschiedenis. De eerste editie vond plaats op 19 april 1896, geïnitieerd door de textielbaronnen Téodor Vienne en Maurice Pérez. Eenenvijftig renners vertrokken vanuit het Bois de Boulogne richting Roubaix, achter gemotoriseerde gangmakers. Na 280 kilometer en 9,5 uur zegevierde de Duitser Jozef Fischer, een erkend langeafstandsrijder.
Aanvankelijk voerde het parcours voornamelijk over onverharde grindwegen, en pas na de Eerste Wereldoorlog kregen kasseien een prominentere rol. In die periode kreeg de koers de bijnaam “L’Enfer du Nord“, vanwege het door de oorlog verwoeste landschap. Destijds lag het aantal kasseikilometers veel lager dan nu; in 1964 telde de route slechts 20 kilometer kasseien.
De koersdirecteur Albert Bouvet en oud-winnaar Jean Stablinski speelden vanaf 1968 een sleutelrol in de zoektocht naar nieuwe kasseistroken. Dit leidde tot de opname van beruchte secties als het Bos van Wallers-Arenberg. Parijs-Roubaix groeide uit tot de ultieme kasseiklassieker,
De Belgen Roger de Vlaeminck en Tom Boonen delen het record met vier overwinningen, gevolgd door een illuster rijtje van coureurs die de koers driemaal wisten te winnen, waaronder Rik van Looy, Eddy Merckx, Francesco Moser, Johan Museeuw en Fabian Cancellara.
De editie van 1996, met de legendarische 1-2-3 overwinning van Mapei, staat in het geheugen gegrift. Cancellara’s zege in 2010, waarmee hij de Dubbel Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix pakte, is een ander hoogtepunt. Net als in de Ronde van Vlaanderen domineert België de erelijst, gevolgd door Frankrijk, Italië en Nederland. De Nederlandse fans zagen in het verleden helden als Peter Post, Jan Janssen, Jan Raas en Hennie Kuiper zegevieren, en in 2001 was het Servais Knaven die in extreem zware omstandigheden vriend en vijand verraste. In 2014 was het Niki Terpstra die, in de schaduw van Tom Boonen, solo naar de overwinning reed.
Parijs-Roubaix, de koers van de hoop en van de vroege vlucht
Paris-Roubaix is een koers waarin ervaring en doorzettingsvermogen vaak de doorslag geven. Johan Museeuw won zijn eerste Parijs-Roubaix pas op zijn 30e en voegde later nog zeges toe op zijn 34e en 36e. Dat geeft hoop voor Wout van Aert, die nog ruimschoots de tijd heeft om zijn droom waar te maken. De oudste winnaar ooit, Gilbert Duclos-Lassalle, was zelfs 38 jaar en 8 maanden toen hij in 1993 zijn tweede opeenvolgende overwinning behaalde. Ervaring loont in De Hel van het Noorden. En dat terwijl hij eerst nog nooit van kasseien had gehoord…
Vergeet de Tour de France en al die pseudoklassiekers. Er is maar één wedstrijd die écht telt”. Jean-Pierre Danguillaume was heel duidelijk. Het was de vooravond van Parijs-Roubaix 1978. De jonge Gilbert Duclos-Lassalle had nog geen wedstrijd over kasseien gereden, maar zijn kopman wist de juiste snaar te raken. “Het wordt een slagveld morgen, meer dan de helft finisht niet. En als je niet op tijd aankomt, gaat de poort van de velodroom toe.”
De volgende dag zag Danguillaume zijn winst kansen in rook opgaan en wilde afstappen. De jonge Gilbert weigerde. Hoe dichter bij Roubaix, hoe zenuwachtiger hij werd. “Gaat de piste nog open?” vroeg hij zich af. Met zijn uitslag hield hij zich niet bezig. De openstaande poort van de velodroom was het enige dat telde.
Na deze editie van De Hel van het Noorden, gewonnen door een fantastische Francesco Moser, werd Duclos-Lassalle een keienspecialist. Al brak hij in 1980 écht door. Achter Moser eindigde hij voor Roger de Vlaeminck, toch Mister Paris Roubaix. Ook in de door Hennie Kuiper gewonnen editie van 1983 werd hij tweede. De Fransman grossierde in ereplaatsen, maar na 13 edities reed hij eindelijk prijs. Om een jaar later op z’n 39e (!) Franco Ballerini te kloppen en zo de oudste winnaar ooit te worden van Parijs-Roubaix.
In legendarische edities trokken vroege vluchters aan het langste eind
Parijs-Roubaix, een afvalrace waar meezitten in de vroege vlucht cruciaal is. In tegenstelling tot andere monumenten is het niet per se de sterkste, maar vaak de gelukkigste renner die zegeviert. Een vroege aanval kan de sleutel tot succes zijn, zelfs voor outsiders. Wie herinnert zich Magnus Backstedt (2004), Stuart O’Grady (2007), Johan Vansummeren (2011, foto onder) of Mathew Hayman (2016)? Hadden zij zonder die vroege vlucht ooit een kans gehad? Parijs-Roubaix is de koers waar verrassingen op de loer liggen, en de vroege vlucht de springplank naar eeuwige roem kan zijn…
Voorbeschouwing Parijs-Roubaix 2025 – het parcours
Parijs-Roubaix 2025 beslaat 259 kilometer en telt 30 kasseistroken, met enkele aanpassingen ten opzichte van vorig jaar. De controversiële chicane voor het Bos van Wallers is geschrapt, maar de aanloop is aangepast met twee extra kasseistroken rond Quérénaing. Het Bos van Wallers-Arenberg, met zijn beruchte 2,3 kilometer aan verraderlijke stenen, blijft een cruciaal moment in de koers. Hier wordt vaak al een eerste schifting gemaakt, al ligt de streep nog ruim 90 kilometer verderop. Na het Bos volgt een aaneenschakeling van kasseien, met als voornaamste scherprechters Mons-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre, beide vijfsterrenstroken. Mons-en-Pévèle, op 48,6 kilometer van de finish, is de langste van de twee en luidt de finale in. Carrefour de l’Arbre, op 17 kilometer van Roubaix, is door zijn technische bochten vaak de plek waar de beslissende aanval wordt geplaatst. Daarna volgen Gruson, Hem en de laatste kasseien in Roubaix zelf, die nauwelijks nog impact hebben. De wedstrijd eindigt traditiegetrouw met twee ererondes op de Vélodrome André Pétrieux. Dit jaar kreeg het middenplein een make-over, waardoor de finish er visueel anders uitziet. Toch blijft Parijs-Roubaix vooral een heroïsche strijd tegen de elementen, het materiaal en de meedogenloze kasseien.
De 30 kasseistroken van Parijs-Roubaix 2025
30. Troisvilles: 2,2 kilometer lang (***)
29. Viesly: 1,8 km lang (***)
28. Quiévy: 3,7 km lang (****)
27. Saint-Python: 1,5 km lang (**)
26. Vertain – St-Martin-sur-Écaillon: 2,3 km lang (***)
25. Verchain – Maugré: 1,6 km lang (***)
24. Quérénaing – Artres: 1,3 km lang (***)
23. Famars: 1,2 km lang (***)
22. Quérénaing – Maing: 2,5 km lang (***)
21. Maing – Monchaux-sur-Ecaillon: 1,6 km lang (***)
20. Haveluy: 2,5 km lang (****)
19. Trouée d’Arenberg: 2,3 km lang (*****)
18. Wallers: 1,6 km lang (***)
17. Hornaing: 3,7 km lang (****)
16. Warlaing – Brillon: 2,4 km lang (***)
15. Tilloy – Sars-et-Rosières: 2,4 km lang (****)
14. Beuvry-la-Forêt – Orchies: 1,4 km lang (***)
13. Orchies: 1,7 km lang (***)
12. Auchy-lez-Orchies: 2,7 km lang (****)
11. Mons-en-Pévèle: 3 km lang (*****)
10. Mérignies: 0,7 km lang (**)
9. Pont-Thibault: 1,4 km lang (***)
8. Templeuve (l’Épinette): 0,2 km lang (*)
8. Templeuve (Moulin de Vertain): 0,7 km lang (**)
7. Cysoing-Bourghelles: 1,3 km lang(***)
6. Bourghelles-Wannehain: 1,1 km lang (***)
5. Camphin-en-Pévèle: 1,8 km lang (****)
4. Carrefour de l’Arbre: 2,1 km lang (*****)
3. Gruson: 1,1 km lang (**)
2. Hem: 1,4 km lang (**)
1. Roubaix: 0,3 km lang (*)
Voorbeschouwing Parijs-Roubaix 2025 – de favorieten
Navigeer hier naar de favorieten Parijs Roubaix 2025 special! Navigeer hier naar onze special met 25 redenen waarom Wout van Aert Parijs Roubaix 2025 wél zal winnen!